Lotniska/ Sezon 4 podsumowanie...

Rzadko, nawet bardzo rzadko, zdarzało mi się w ostatnim czasie miewać dni wolne, w których miałbym czas dodawać kolejne posty. Do napisania tego tekstu zmotywowała mnie moja siostra, gdy powiedziała mi „…a bo ten Radka blog z Hanoi taki ciekawy. Te teksty takie długie i zdjęcia ładne. O takich ciekawych miejscach pisze aż się mu zazdrości, a  te twoje takie krótkie, pisane na szybko i rzadko wrzucasz coś nowego.”http://tuhanoi.blogspot.co.uk/… więc kierując się radami siostry dziś postanowiłem napisać coś dłuższego.

 Zawsze lubiłem spędzać czas na lotnisku. Pobyt na nim wiąże się z jakąś przygodą i ma posmak czegoś nowego, tajemniczego, a lotniskowe bary są jednymi z nielicznych miejsc, gdzie zamawianie drinka o godzinie szóstej rano nie będzie źle oceniane. Rytm życie takich miejsc  jest w dużej mierze zależny od rozkładu lotów...trzysta sześćdziesiąt pięć dni w roku, dwadzieścia cztery godziny na dobę. Lotniska podobnie jak wielkie metropolie nigdy nie zasypiają. Zawsze ktoś przylatuję z jakiegoś odległego zakątka świata, a ktoś inny zniecierpliwiony oczekuję na swój lot. Jest to miejsce, w którym przewijają się ludzie z przeróżnych krajów pogrążenie w swoich międzynarodowych sprawach. Jedni wylatują na wakacje, urlopy, delegacje, inni w poszukiwaniu lepszego życia, czy większych pieniędzy, jeszcze inni w pogoni za marzeniami…a niektórzy po zakończeniu przygód wracają do miejsca, które nazywają swoim domem.  Nieważne w jakim celu się tu znajdziemy zawsze towarzyszy nam pewnego rodzaju dreszcz emocji.  Widok całej ochrony i uzbrojonych celników też dodaje smaczku, zważywszy na fakt, że żyjemy w czasach gdzie w ramach walki z terroryzmem  każda osoba jest postrzegana jako potencjalne zagrożenie. Nigdy nie wiadomo czy zmęczony długą pracą celnik nie dopatrzy się w nas terrorystycznych powiązań, a naszego bagażu nie weźmie za uzbrojoną, tykającą bombę.…Swoją drogą wydaje mi się, że będąc podłączonym pod lotniskowe wi-fi pisanie w intrenecie słów takich jak „terrorysta” czy „bomba” to nienajlepszy pomysł, jeszcze tylko napiszę „zamach”, a zaraz zza baru niczym żółwie ninja wyskoczą panowie w kominiarkach.  Niedawno dowiedziałem się, że przy kontaktach z służbą celną nie ma miejsca na żart i nie ma co liczyć na poczucie humoru celników. Mój znajomy przebywając na lotnisku w Nowej Zelandii na pytanie „ Czy ma Pan w bagażu coś do oclenia, alkohol, papierosy, narkotyki, broń lub inne przedmioty, o których chciałby Pan nas poinformować?” odpowiedział „ Już nie. Wszystko już w sobie”.  Niestety ochronie lotniska nie spodobał się żart i mój znajomy po dokładnej kontroli osobistej usłyszał zdanie, które zmroziło mu krew w żyłach „ Please spread your  butt cheeks and relax”.

Na jednym ze słynniejszych lotnisk, czyli londyńskim Heathrow, średnio co 60 sekund startuję, lub ląduje samolot przywożąc ze sobą całą masę ludzi, a pomimo tego wszystkie elementy lotniska pracują jak tryby wielkiej maszynerii….chyba, że ze względu na warunki pogodowe nasz lot zostanie odwołany, a my będziemy zmuszeni do spędzenia nocy na lotnisku…podobnie jak znajdująca się niedaleko mnie grupa Azjatów, która ,wnioskując po porozkładanych na lotniskowej podłodze śpiworach, ma zamiar zostać tutaj na dłużej… nawet takie epizody bezbłędnie wpasowują się w krajobraz lotniska.  Wiem, że w dzisiejszych czasach pobyt na lotnisku nie jest niczym nadzwyczajnym, ale podróże, a w zasadzie ich dostępność, są jedną z rzeczy dla, których tak bardzo lubię Wielką Brytanię. Ceny zagranicznych wycieczek są tutaj o wiele tańsze w porównaniu do zarobków niż w Polsce.  Osoba pracująca na pełen etat, niezależnie od stanowiska może sobie pozwolić na zagraniczny wypad przynajmniej dwa razy w roku….i nie ma dużej różnicy czy wybieramy się do Hiszpanii, Egiptu, czy do odległej Malezji. Patrząc na oferty biur podróży łatwo stracić poczucie odległości…,a sympatyczna kelnerka ze Wschodniej Europy z wyuczonym uśmiechem, który zresztą tak dobrze znam, podaje mi kolejnego drinka…

...pisanie przerywa mi kobiecy głos dobiegający z głośników zapraszający pasażerów wejścia na pokład …no to lecimy…urlop czas zacząć… Siemano, Polska!!

P.S.

Podróż pociągiem z Wrocławia do Zielonej Góry zajęła mi dwa razy więcej czasu niż lot z Londynu. Uroki polskiego PKP...a skoro już mowa o lotach samolotem... to o co chodzi z tym klaskaniem, gdy samolot wyląduje?? Takie to bardzo polskie. Obcokrajowcy jak to widzą to nie wiedzą co się dzieje. Wstyd straszny, a ja mam wtedy ochotę im powiedzieć "Tak, właśnie wylądowaliśmy w Polsce, kraju absurdu, w Nibylandii Wschodniej Europy, a to dopiero początek niespodzianek" Już niedługo wszędzie będziemy się nagradzać brawami: Pani z Żabki zapakowała nam zakupy i wydała resztę. Jeb!! Owacje na stojąco! W banku kasjerka przyjęła nasze rachunki...kurwa...aplauz, trybuny szaleją. Proszę Was nie klaszczcie w samolotach.
...a jednymi z pierwszych słów jakie usłyszałem w kraju były " Jak idziesz stara kurwo?!!" Od razu człowiek wie, gdzie wylądował...
   Witamy w Polsce <aplauz, brawa>